အာဠာဝက သခင္ဘိုးလွႀကီး - နိဂံုးပိုင္း (သိန္းေဖျမင့္)

ေတာင္သူလယ္သမားႏွင့္ အလုပ္သမား ဆင္းရဲသားလူထုႀကီးအေၾကာင္း ေရးျခယ္ျပၿပီးေနာက္ လူလတ္တန္းစား အလႊာအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔၏ ဒုကၡဆင္းရဲကိုလည္း ေရးျခယ္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ၄င္းတို႔၏ကံၾကမၼာသည္ ဆင္းရဲသား တို႔၏ကံၾကမၼာႏွင့္ ဆက္စပ္ေနပံုကို ရွင္းျပသည္။


“ဘာေၾကာင့္ စစ္ကူေပးရမည္နည္း”ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ႏႈိးေဆာ္ထား၏။


“ထို႔ေၾကာင့္ စာေရးစာခ်ီ၊ ကုန္သည္ပြဲစား၊ေရွ႕ေန ေရွ႕ရပ္မ်ားႏွင့္ ေစ်းဆိုင္ကနား ေခါင္းရြက္ဗ်က္ထိုး ထမ္းပိုးထမ္း ေလွ်ာက္မႈျဖင့္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားကာ အသက္ေမြးၾကသူမ်ားသည္ အလုပ္သမားဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးတြင္ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္စပ္ ထပ္တူ ထပ္မွ်ျဖစ္၏ … ။

ဆင္းရဲသားမ်ား အေရးသည္ ငါတို႔အေရး၊ ဆင္း ရဲသားမ်ား တိုက္ပြဲသည္ ငါတို႔တိုက္ပြဲဟု စြဲမွတ္အပ္ေပသည္” (စာမ်က္ႏွာ-၂၈)


ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ယင္းတိုက္ပြဲတြင္ပါဝင္ရန္ တိုက္တြန္းသည္။ ဆင္းရဲသားလူထုႏွင့္ ေက်ာင္း သား ကံတူအက်ဳိးေပးဟု ဆိုသည္။ ၄င္းေနာက္ တပ္ေပါင္းစုသေဘာကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးသားထား၏။


“တပ္ဦးမွေန၍ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စနစ္ကို တြန္းလွန္ၿဖိဳဖ်က္ေနေသာ ဆင္းရဲသားတို႔ကို ေက်ာင္းသားမ်ားက တပ္ေတာင္တာ ဗိုလ္ထုႏွင့္ တသံတည္း ရဲေဘာ္စု႐ံုမိေစၿပီးလွ်င္ စစ္ကူေပးျခင္း၊ အႀကံဉာဏ္ေပးျခင္း … ၊ တပ္ေပါင္း၍ တိုက္ရ ေတာ့မည္ကား မလႊဲသာေသာ မဟာဝတၱရားႀကီး ျဖစ္သတည္း။ ” (စာမ်က္ႏွာ-၄၆)


အထက္ပါ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္တြင္ စာေရးသူ သည္ ဆင္းရဲသား၊ အလုပ္သမားအား တပ္ဦးမွ ေနရာ ေပးထားသည္ကို သတိျပဳရာသည္။


စာမ်က္ႏွာ ၄ဝ ၌ -


“အစိုးရ၏ ျပကေတ့”ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ႏိုင္ငံအစိုးရ၏ အျဖစ္သနစ္အမွန္ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားသည္။


“ေခတ္သစ္အစိုးရသည္ ဓနရွင္စီးပြားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရန္ခန္႔ထားေသာ အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ မွ်သာျဖစ္သည္ဟု လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းတရာေက်ာ္ခန္႔ကပင္ ကားလ္မာ့က္စ္ေျပာခဲ့ဘူး၏။ ထိုစကားသည္ တစ္ေသြမတိမ္းေအာင္မွန္ေၾကာင္း အေဆြတို႔ငါတို႔ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စနစ္ႏွင့္ စစ္ခင္းတိုင္း ေတြ႔ရွိရေပသည္”


“ႀကီးစြာေသာ အလံုးအရင္းႏွင့္ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္လာေသာ ပစၥည္းမဲ့မ်ားကို ေသြး႐ူူးေသြးတမ္း ငန္းဖမ္း သကဲ့သို႔ ႏိုုင္ငံခ်ဲ႕သမားတို႔က အရမ္းမဲ့လိုက္၍ ႏွိမ္ႏွင္းေနေပေတာ့၏။ သို႔ႏွိမ္ႏွင္းျခင္းပင္လွ်င္ ႏိုင္ငံနယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကို အျမန္ဆံုးပ်က္စီးေစရန္ ေစ့ေဆာ္ျခင္းပင္ျဖစ္၏”


ဓနရွင္နယ္ခ်ဲ႕သမားတို႔သည္ အစိုးရ၏ ႏွိပ္ကြပ္ေရးအာဏာျဖင့္ ပစၥည္းမဲ့တို႔၏ ခ်ီတက္လာမႈႀကီးထြား လာမႈကို ၿဖိဳဖ်က္႐ံုမက ေသြးခြဲမႈျဖင့္လည္း ၿဖိဳဖ်က္သည္။ ေသြးခြဲမႈအမ်ဳိးမ်ဳိးအနက္ လူမ်ဳိးစံု ပစၥည္းမဲ့ေသြးစည္း ေရးကို လူမ်ဳိးေရးျဖင့္ ေသြးခြဲသည္။ ၁၃ဝဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ၁၉၃၈ခု ဇူလိုင္လတြင္ ကုလား-ဗမာအဓိက႐ုဏ္းကို ဖန္တီးေပးခဲ့သည္။ ယင္း အဓိက႐ုဏ္းႏွင့္ပတ္သတ္၍ သခင္ဖိုးလွႀကီးက -


“လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္းကိစၥသည္ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စနစ္ အဆိပ္ေျဖေဆးႀကီးတည္း”ဟု ဆို၏။ “ကုလား-ဗမာ အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ေန႔မွစ၍ အေဆြတို႔ ငါတို႔ လံုးဝလြတ္လပ္ေရးလုပ္ငန္းႀကီး၏ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ေသာ ေရနံေျမသပိတ္အေရးေတာ္ပံုႀကီး မထင္မရွားေသာအျဖစ္မွ ေမွးမွိန္ေသာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေလၿပီ” (စာမ်က္ႏွာ-၃၇)


ျမန္မာျပည္သို႔ ကုလားမ်ား ဘာေၾကာင့္၊ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္၊ ဘယ္သူ႔အက်ဳိးငွာ ေရာက္လာခဲ့ရပံုကို ရွင္းျပ၏။


“လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၆ဝ ခန္႔က ႏိုင္ငံခ်ဲ႕သမားတို႔သည္ ေငြသန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံ၍ အိႏိၵယျပည္တြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ကုလားလူမ်ဳိးတို႔ကို ဗမာျပည္သို႔လာေရာက္ရန္ ခရီးစရိတ္ႏွင့္ စားစရိတ္ပါ ႀကိဳတင္ေပး၍ေခၚ ၏။ ထိုအခါ ဓနရွင္တို႔ လက္ငင္းႀကံရြယ္ခ်က္သည္ အလုပ္သမားတို႔ကို လခေပါေပါေပး၍ ေစခိုင္းရန္ျဖစ္၏။” “လူဝင္ေရး ဥပေဒတည္းဟူေသာအေစ့ကို ဓနရွင္တို႔ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့သျဖင့္ အျမတ္အစြန္း ေျမာက္မ်ားစြာရရွိျခင္း၊ ေသြးခြဲမႈျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ လြယ္ကူစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္းတည္းဟူေသာ အသီးအပြင့္တို႔ကို ဓနရွင္တို႔ သံုးစြဲခံစားၾက ကုန္၏”


ယင္းကဲ့သို႔ လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္း၏ သ႐ုပ္ဇာစ္ျမစ္ကိုေဖာ္ျပၿပီးေသာ္ အဓိက႐ုဏ္းကိုေရွာင္ၾကဥ္ရန္ တိုက္တြန္း၏။


“အေဆြတို႔ ငါတို႔သည္ ကြၽန္ကြၽန္ခ်င္း ခြက္ေစာင္းခုတ္၍ ဘာမွ်ဂုဏ္လည္းမရွိ၊ အေရးလည္း မေရာက္၊ ဗမာ-ကုလား အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္မႈေၾကာင့္ အေဆြတို႔၊ ငါတို႔လြတ္လပ္ေရး ေဝးသထက္ေဝးေလၿပီ။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရးဝင္ေႏွာက္သျဖင့္ ဆင္းရဲသား အေရးကြယ္ေပ်ာက္ရသည္ကို အေဆြတို႔ ငါတို႔ ႏွလံုးပိုက္မိသင့္ေလၿပီ” (စာမ်က္ႏွာ-၃၉)


“လူတမ်ဳိးႏွင့္တမ်ဳိး မသင့္မတင့္ျဖစ္ေအာင္၊ တဘာသာႏွင့္တဘာသာ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားေလေအာင္၊ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံနယ္နမိတ္တို႔ကို ခြဲျခမ္းကာ လူတို႔၏ စိတ္တြင္ ေသြးကြဲမႈျဖစ္ေအာင္ စီမံဖန္တီးေနေသာ ကလိမ္ခ်ဳံ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ႀကီးကြယ္ေပ်ာက္မွသာ အေဆြတို႔ ငါတို႔ သင့္တင့္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနႏိုင္ၾကေပလိမ့္မည္”


ဤကဲ့သို႔ လူမ်ဳိးစုညီၫြတ္ေရး၊ ကမၻာ့အလုပ္သမားအားလံုး ညီၫြတ္ေရးတရားေဟာၿပီးေသာ္ -


“ယခုအခါ ဗမာတျပည္လံုးတြင္ အႏွံ႔အျပားျဖစ္ ပြားေနေသာ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားႏွင့္ ေက်ာင္းသား လူမ်ားစုလူထုႀကီး၏ သပိတ္အေရးေတာ္ပံုႀကီးသည္ ေန႔ရက္မျခားႀကီးထြားလာသည္ကို အေဆြတို႔၊ ငါတို႔ သတိခ်ပ္ၾကရေပလိမ့္မည္။ ေခတ္သစ္ေျပာင္းက ေခတ္ေဟာင္းေသဆိုသကဲ့သို႔ သက္တမ္းေစ့ၿပီျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕စနစ္ႀကီးသည္ ႐ုုပ္၊ နာမ္၊ ခႏၶာ သခၤါရတရားအရ ဌီတြင္မတန္ဘင္သို႔ပင္ ဆက္ခံ၍ ေနာင္ လာမည့္ ရာဇဝင္တြင္ အကၡရာတင္ေလာက္ေအာင္ ခြန္အားႀကီးမား တန္ခိုးထြားေနသည့္ ဆင္းရဲသား ေခတ္ႀကီးကို ေနရာေပးရေတာ့မည္ကား-မခြၽတ္တည္း” (စာမ်က္ ႏွာ-၇ဝ)


ဤကဲ့သို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ကိုေဖာ္ျပၿပီး သခင္ဘိုးလွႀကီးသည္ ေဆာင္ပုဒ္သံုးရပ္ျဖင့္ အဆံုးသတ္လိုက္၏။


ဓနရွင္စနစ္ ဖ်က္ဆီးေလာ့။

သပိတ္ သပိတ္ ေမွာက္ ေမွာက္။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအသစ္ ဖ်က္ဆီးေလာ့။


မာ့က္စ္ဝါဒႏွင့္ အလုပ္သမားတိုက္ပြဲ ပထမဆံုး ဆက္စပ္ရာျဖစ္ေသာ ၁၃ဝဝ ျပည့္ႏွစ္အေရးေတာ္ပံုကား ၁၅ ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္ေလၿပီ။ ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရးကို မာ့က္စ္ဝါဒဦးေဆာင္မႈရရန္ လံုးပမ္းအားထုတ္ျခင္းမွာ ၁၅ ႏွစ္ျပည့္ ေလၿပီ။ ၁၅ ႏွစ္အတြင္း တိုက္ပြဲအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အေတြ႔အၾကံဳအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ သင္ခန္းစာအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ သြန္းလုပ္အပ္ေသာ မာ့က္စ္ဝါဒေခါင္းေဆာင္မႈသည္ ရင့္က်က္ရန္ အခ်ိန္ေတာ္ေလၿပီ။


သိန္းေဖျမင့္
၂၄၊ ဇြန္၊ ၁၉၅၃
အိုးေဝမဂၢဇင္း- အတြဲ ၁ အမွတ္ ၆

သခင္ဖိုးလွႀကီးဂ်ာနယ္
ဇြန္လ ၂၀၀၁ ခုႏွစ