ေနာက္ဆံုးေန႔ရဲ႕သံုးဖက္ၿမင္(လူနာရွင္၊ဆရာ၀န္၊လူနာ)

တစ္ခုခုကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ သူမ
နံေဘးမွ ေဖးမလွ်က္ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကေလး သိမ္ငယ္
ၿပီးဆံုးသြားမွာဆိုေပမယ့္ လူပဲ သံေယာဇဥ္နဲ႔
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာနဲ႔ဲ ေႏွာင္ႀကိဳးနဲ႔ ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ဆရာရယ္
ေခါင္းမခါလိုက္ပါနဲ႔ ေခါင္းမခါခ်င္ေပမယ့္ေလ
တခါတရံ အဆိုးဆံုးကို လွမ္းၿမင္ေနလည္း အားကိုးရွာမိတဲ့
အၿဖစ္လို သူမရဲ႔မ်က္၀န္းေတြကို အလိုလို သိေနေပမယ့္ေလ
ပညာသားပါတဲ့ ကံဆိုတဲ့အသံုးကို ပါးစပ္ခါးမိေပမယ့္ေလ
အေတြ႕အႀကံဳအရ စမ္းသပ္မႈအေၿဖမ်ားအရ
ၿပည့္ၿပည့္၀၀ ” ေလ” နဲ႕ အသက္ရွဳခြင့္ေတြကို ဘယ္သူကမ်ား
ႏႈတ္ယူသြားခဲ့လဲ အခု ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ေမွာင္မဲလို႔
ရွဳပ္ေထြးလို႔ အသိစိတ္ေတြ ေထြလို႔ ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး
အခုပဲ ရပ္စဲသြားေတာ့မလား လူၿဖစ္ၿခင္းရဲ႕ တန္ဖိုးကို
အစြမ္းကုန္ သိရိွခဲ့ၿပီးမွ။ ။

စရဏမဂၢဇင္း